بررسی تاثیر آموزش رفتارهای تغذیه ای وفعالیت های ورزشی برخودکارآمدی دانش آموزان مدارس راهنمایی

سابقه و هدف: تغذیه سالم و فعالیت جسمی منظم، از رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت هستند، لذا تشویق نوجوانان برای ایجاد رفتارهای تغذیه ای سالم وانجام فعالیت های ورزشی منظم ازاولویت های بهداشت عمومی جامعه است. این پژوهش به منظور تعیین تاثیر آموزش رفتارهای تغذیه ای و فعالیت های ورزشی بر خودکارآمدی دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر کرمان انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 120 نفر از دانش آموزان مقاطع اول تا سوم مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی به روش تصادفی– خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و سپس به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم گردیدند. ابزارگردآوری داده ها پرسش-نامه بود. ابتدا آزمون اولیه به عمل آمد. سپس 8 جلسه 60 دقیقه ای برنامه آموزشی در مورد تغذیه سالم و فعالیت های ورزشی و اهمیت آنها، به روش سخنرانی، پرسش و پاسخ و در اختیار قرار دادن جزوه آموزشی برای گروه تجربی اجرا گردید. سپس داده ها در قبل و بعد از مداخله در گروه تجربی با گروه شاهد مقایسه شدند و برای دستیابی به اهداف پژوهش، از روش های آماری t زوجی، مان ویتنی- u، ویلکاکسون، کای دو، فیشر و تی مستقل استفاده گردید. یافته ها: بین خودکارآمدی کلی در تمام حیطه های رفتارهای تغذیه ای، گروه تجربی با میانگین 59/10±92/38 و گروه شاهد 33/0±78/1- و خودکارآمدی کلی فعالیت های ورزشی، گروه تجربی با میانگین 01/6±97/15 و گروه شاهد 5/1±87/0-، اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (0001/0=p) و در زمینه ارتقاء خودکارآمدی به دنبال آموزش رفتارهای تغذیه ای و فعالیت های ورزشی نیز اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه تجربی وشاهد دیده شد (0001/0=p). نتیجه گیری: : آموزش رفتارهای تغذیه ای و فعالیت های ورزشی برخودکارآمدی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد، لذا انجام مداخلات آموزشی جهت ارتقاء خودکارآمدی در زمینه های مختلف بهداشتی و پیشگیری ضروری است.